Endoprotreza jednoprzedziałowa

Stosowane obecnie endoprotezy możemy podzielić:

Ze względu na zakres wymiany stawu na:

• Endoprotezy całkowite (totalne), gdzie wymieniana jest cała powierzchnia stawowa kości udowej i piszczelowej i czasami powierzchnia stawowa rzepki. Stosowana przy bardzo rozległych zmianach i utrwalonej deformacji stawu kolanowego.
• Endoprotezy jednoprzedziałowe – wymieniana jest tylko najbardziej zniszczona część stawu, po jednej stronie kolana: tzw. przedział przyśrodkowy albo przedział boczny. Stosowana przy zniszczeniu tylko jednej strony stawu i przy deformacjach łatwiejszych do skorygowania. Pacjenci po endoprotezoplastyce jednoprzedziałowej funkcjonują lepiej, mniej jest też powikłań pooperacyjnych. Przeżywalność dobrze założonej endoprotezy jednoprzedziałowej w organizmie jest podobna jak endoprotezy całkowitej.

Ze względu na sposób mocowania w kości na:

• Endoprotezy bezcementowe, mocowane bezpośrednio w kości. Element udowy i piszczelowy jest mocowany na wcisk (press-fit). Elementy endoprotezy pokryte są warstwą porowatego tytanu, w którą przerasta kość, zapewniając stabilność połączenia implantu z kością. Czasem porowaty tytan pokryty jest dodatkowo warstwą hydroksyapatytu, mającym ułatwiać przerastanie kości. Endoprotezy bezcementowe zakładane są w przypadku dobrej jakości tkanki kostnej. Zaletą protez bezcementowych jest: 1) krótszy czas operacji, 2) potencjalnie łatwiejsza wymiana endoprotezy, bez konieczności usuwania cementu. Wadą natomiast jest: 1) większe ryzyko migracji implantu w słabej kości, 2) większe ryzyko złamań wokół implantu.
• Endoprotezy cementowane, mocowane za pomocą cementu kostnego. Zaletą protez cementowanych jest: 1) pewne, pierwotne mocowanie w kości dające często lepszy wczesny efekt przeciwbólowy, 2) mniejsze ryzyko złamań wokół endoprotezy. Wadą natomiast jest: 1) możliwość pękania z czasem warstwy cementowej, 2) trudności w usunięciu warstwy cementu podczas wymiany zużytej czy obluzowanej endoprotezy. Czasem jeden element endoprotezy mocowany jest z użyciem cementu, a drugi bezcementowo. Jest to tzw. Endoproteza hybrydowa

Średnie wyniki leczenia z użyciem endoprotezy bezcementowej i cementowej są podobne. Wybór rodzaju endoprotezy cementowej czy bezcementowej zależy od stanu kości i aktywności pacjenta. U osób mniej aktywnych i słabą kością stosuje się raczej protezy cementowe. U osób bardziej aktywnych z mocniejszą kością raczej protezy bezcementowe.

Ze względu na stopień związania elementu udowego i piszczelowego na:

• 

  Endoproteza zawiasowa

  Endoprotezy niezwiązane, czyli kłykciowe to takie, gdzie element udowy i piszczelowy nie są ze sobą związane. Stabilność stawu jest zapewniona przez nieuszkodzone więzadła wokół stawu. Jest to najczęściej stosowany rodzaj endoprotez.

• Endoprotezy półzwiązane to takie, gdzie element udowy, zawierający na środku specjalną klatkę, jest częściowo związany z elementem piszczelowym poprzez specjalnie ukształtowaną wkładkę polietylenową. Stosuje się je w przypadku uszkodzenia jednego więzadła pobocznego po wcześniejszym urazie lub w wyniku bardzo dużej deformacji, najczęściej koślawej. Stosowana jest też często w przypadku wymiany endoprotezy podczas operacji rewizyjnej.
• Endoprotezy związane, czyli zawiasowe stosowane są w przypadkach dużych niestabilności stawu kolanowego, uszkodzeń wielu więzadeł lub w bardzo dużych deformacjach, których nie można skorygować bez uszkodzenia więzadeł.